Hi en welkom op mijn blog!
Gezellig dat je mee komt lezen over mijn leven en dat van mijn gezinnetje. Waarschijnlijk ben je nu wel heel benieuwd naar de persoon achter deze blog. Dan ben je op deze pagina alvast op het juiste adres.
Dit is Saar!
Op 28 januari 1987 zag ik voor het eerst het licht. Ik ben dus geboren onder het sterrenbeeld Waterman. Over Watermannen schrijft men:
De Waterman is het sterrenbeeld van visionairen, niet-conventionaliteit en intellectuele onafhankelijkheid. Watermannen zijn mensen die zich onderscheiden van de rest en hun eigen weg zoeken.
Dat klopt wel zo’n beetje, maar klinkt beter dan het vaak voelt. Ik hou ervan om intellectueel uitgedaagd te worden, waardoor ik geen typische thuisblijfmoeder kan zijn. Toch ben ik ook wel een huismus die van haar huis graag een warme thuis maakt. Ik ben een chaotische perfectionist. Als er veel op me af komt, kan ik moeilijker prioriteiten stellen en raak ik makkelijk overweldigd. Maar ik hou ervan om de dingen perfect te hebben (ook al weet ik dat perfectionisme niet bestaat). Ik zoek graag mijn eigen weg en noem mezelf dan ook een ‘expert in verdwalen in het leven’, want ik vind zelden waar ik eigenlijk naar zoek. Tegelijk hou ik veel te veel rekening met andere mensen over mij denken en van me vinden. Ik maak zo vaak veronderstellingen over hoe alles eigenlijk zou moeten zijn. Nieuwe uitdagingen daar krijg ik energie van, maar van onzekerheid raak ik diezelfde energie ook weer zo makkelijk kwijt. Ik ben iemand vol tegenstrijdigheden, wat het moeilijk maakt om exact te weten wat ik echt nodig heb.
Mijn ouders gaven mij de naam Sarah. Hoe ouder ik werd, hoe meer vrienden die naam gingen afkorten tot ‘Saar’. Het digitale tijdperk deed zijn intrede in mijn tienerjaren. Fora en social media werden door mijn generatie uitgevonden en groot gemaakt. Zodra ik mezelf niet meer hoefde te verschuilen achter een ‘schermnaam’ of alias, begon ik mezelf op het internet kenbaar te maken als ‘Saar’. Sindsdien zijn er weinig mensen die door hebben dat dit niet eens mijn echte naam is…
Saar is getrouwd in 2014 met Brecht. We kochten samen een huis in Izegem in 2015 en werden voor het eerst ouder van een prachtige dochter Amélie in 2017. In 2021 kwam ons tweede kindje Emiel in ons leven, maar toen begon alles anders te lopen dan gepland. Emiel had een andere start en wij kregen te maken met iets wat gekend is als ‘levend verlies’.
Alles over Emiel lees je in ‘Emiels verhaal‘.
Waarom Hartvol Leven?
De geboorte van Emiel was niet de eerste keer dat de dingen in mijn leven anders liepen dan gepland.
Als jonge twintiger werd ik geconfronteerd met een burn-out toen ik door de omstandigheden in mijn gezinssituatie en in mijn studie volledig over mijn eigen grenzen ging. Het was de eerste keer dat ik in therapie ging. Daar nam ik mijn verleden onder de loep, waarna een proces van heling en acceptatie begon. Ik vergaf mijn ouders voor de situatie waar we als gezin in waren gekomen (want zij hadden ook hun eigen verhaal). Ik leerde mezelf te vergeven voor die kritische stem die ik bij me droeg. Ik verwerkte mijn verleden van pesterijen en vernederingen.
Maar ik had mijn les duidelijk nog lang niet geleerd. Eind 2019 werd ik voor de tweede keer geconfronteerd met een burn-out. Deze keer was ik over mijn grenzen gegaan, omdat de werksituatie van mijn Lief veel eiste van ons als gezin. Maar ook omdat mijn eigen werk steeds meer druk op zijn werknemers legde. En ik nam daarbij meer verantwoordelijkheden op dan ik had moeten doen. Een tweede ronde van intensieve therapie startte.
Tussen die twee burn-outs heb ik een training MBCT / MBSR gevolgd. Ook beter gekend als ‘Mindfulness’. Een van de pijlers van Mindfulness is zelfcompassie. De psychologe die mijn tweede therapie begeleidde, legde voor mij heel erg de nadruk op dit gegeven. Kristin Neff is een van de grondleggers van de Zelfcompassietraining die ook wel gekend is als ‘Heartfulness’.
De geboorte van Emiel in 2021 gooide ons leven zo erg overhoop en vroeg zoveel van mezelf dat ik een maand of twee erna in een postpartum depressie belandde. Ik vroeg opnieuw hulp van diezelfde psycholoog. Zelfcompassie of ‘Heartfulness’ werd voor ons als gezin belangrijker dan ooit tevoren. Of zoals Nina Mouton ook wel promoot: mildheid voor jezelf is een belangrijke pijler van mild ouderschap.
Toen ik steeds meer behoefte voelde om te schrijven over Emiel, ons gezin en mijn postpartum depressie wilde ik dit blog starten. En wat was een mooiere naam dan de vrije vertaling van ‘Heartfulness’? Want zowel zorgouders, ouders met een postpartum depressie als ouders in het algemeen hebben vooral nood aan heel veel mildheid.
Het is die mildheid die ik vooral wil laten voelen op ‘Hartvol leven’, naast het vertellen van ons verhaal. Want het is enkel met mildheid dat we dit ‘levend verlies’ een plaats zullen kunnen geven.
Ik wens jullie veel leesplezier. Alvast bedankt om ons verhaal te volgen en te reageren! ❤️