Sommige boeken komen op het juiste moment op je pad. Zo ging dat met het boek ‘Verlost. En nu?’ van Uwe Porters. Ik stond in de boekhandel met het boek in mijn handen. Ik legde het terug en nam het weer op. Uiteindelijk bleef het liggen. Ik koos voor een aantal andere boeken die nog op mijn wil-lijstje stonden. Toevallig stond Uwe daar (nog) niet op, dus besloot ik om haar boek niet mee te nemen.
Een paar maanden later stond ik opnieuw in de boekhandel. Deze keer om een boekenbon te verzilveren. Ik kwam Uwe opnieuw tegen. Weer twijfelde ik, want die postpartum periode van mij was nu toch al voorbij? Maar met de moeilijkheden die op mijn pad waren gekomen (voor alle details, lees Emiels verhaal, dat hier begint), voelde ik me nog heel erg postpartum, dus gokte ik dat het boek toch op mijn stapel thuis hoorde.
En wat een goede gok was dat! Uwe zorgde met haar tweede boek voor heel wat tranen van herkenning, maar ook van erkenning. Eindelijk kon ik bepaalde zaken uit mijn eigen leven onder ogen zien. En ik kon de gebeurtenissen benoemen bij hun naam. We noemen een kat ook gewoon een kat, toch?
Over Uwe Porters en ‘Verlost. En nu?’
Uwe Porters omschrijft zichzelf als ‘uw vroedvrouw die toevallig ook moeder en schrijfster werd’. Al tien jaar lang helpt Uwe kersverse moeders om hun baby’s op de wereld te zetten en daarna de weg te vinden in die eerste kraamweken. Zelf is ze moeder van twee kinderen. Met ‘Verlost. En nu?’ zet ze haar tweede boek op de wereld.
In ‘Verlost. En nu?’ schrijft Uwe over de periode na de bevalling. Een periode die tegelijkertijd ontzettend mooi en ongelofelijk verlammend kan zijn. Op de tast, en gewapend met groot kraamverband, is het zoeken naar evenwicht, diep graven naar die nieuwe identiteit.
Het begrip ‘postpartum’ wordt in haar boek in al zijn facetten uitgediept, zowel theoretisch als de waarheid van de praktijk. Ze vertelt haar eigen twee postpartum verhalen en bespreekt daarmee taboes die zelden worden aangeraakt.
Een feest van (h)erkenning
Wat was ‘Verlost. En nu?’ een feest van herkenning. Met een toegankelijke schrijfstijl weet Uwe je mee te nemen in haar verhaal. Ze gebruikt haar eigen bevallingsverhalen en postpartum om allerlei thema’s aan te raken die voor elke moeder (kersvers of niet) herkenbaar zijn. Ze heeft het over de mentale veranderingen die je ondergaat: hoe je overstroomt van liefde, maar ook van onzekerheid omdat je nu verantwoordelijk bent voor dit nieuwe leven. De fysieke ongemakken die bij de kraamweken komen kijken, bespreekt Uwe ook heel eerlijk. Maar ook zaken zoals kraambezoek, tijdsindeling en seksualiteit komen aan bod.
Uwe weet onder woorden te brengen wat vaak zo moeilijk in woorden te vatten is. Moeder worden is geen eitje. Dat weet iedereen die zelf een paar van die mini’s heeft rondlopen. Toch wordt er zelden gesproken over de mentale veranderingen die het moederschap eist. Uwe weet met rake formuleringen die veranderingen toch onder woorden te brengen.
Moeder worden is zielwerk, met een stevige portie groeiwerk. En daar zijn geen handboeken of richtlijnen voor te downloaden.
Maar naast herkenning, wist Uwe ook voor erkenning te zorgen. Heel eerlijk vertelt ze over de posttraumatische stoornis waar ze mee te maken kreeg. De bevalling van haar eerste kindje liep niet over rozen. Ze hield er een behoorlijk trauma aan over. En toen ze wilde werken, lukte dat gewoon niet.
Door de manier waarop ze hierover vertelt, wist ze bij mij een gevoelige snaar te raken. Sinds ik ‘Verlost. En nu?’ gelezen heb, kan ik zelf ook erkennen dat de bevalling van Emiel bij mij ook voor een trauma heeft gezorgd. Wat Uwe schrijft, is namelijk zo hard van toepassing op mezelf dat ik niet anders kon dan de waarheid erkennen.
Trauma was binnengeslopen, diep in mij. En ook al deed ik hard mijn best om het te vergeten, te verteren, mijn lichaam zou dat trauma altijd in een aantal seconden terugroepen. En dat deed het ook.
Door allerlei thema’s aan te raken die tijdens de postpartum aanwezig kunnen zijn, zal elke kersverse moeder wel enige erkenning vinden in ‘Verlost. En nu?’.
De kracht van kwetsbaarheid
Uwe Porters bewijst met ‘Verlost. En nu?’ dat kwetsbaarheid een kracht is die veel teweeg kan brengen. Ik ben, en zal zeker niet de laatste moeder zijn die in de woorden van Uwe troost vindt. Het gaat er niet over dat Uwe de uitdagingen die het moederschap met zich meebrengt, op mentaal en fysiek niveau, zo treffend kan omschrijven. Het gaat ook niet over de herkenning die in haar woorden te vinden zijn. Wel gaat het over de manier waarop ze taboes weet aan te kaarten en zo in de openheid brengt.
Mijn libido lag ver onder het vriespunt en de vochtigheidsgraad was vergelijkbaar met die van de Sahara. Ik had pijn en had elke keer bloedverlies als we ons dan toch tussen de lakens aan elkaar waagden. Het voelde alsof ik telkens opnieuw scheurde, minimaal, maar duidelijk.
Het is kwetsbaar wat ze schrijft. Het is haar eigen ervaring, maar tegelijk is het zo universeel. Seksualiteit is na een bevalling nooit meer hetzelfde als ervoor. Er wordt niet over gesproken, maar het is wat het is. En net omdat het zo doodgezwegen wordt, zorgt het voor zoveel onzekerheid en issues bij vele vrouwen.
Seksualiteit is maar één voorbeeld van de vele taboes die Uwe in de openheid brengt. De moeite die moeders kunnen hebben met loslaten, het mentale proces tijdens een postpartum, het effect van een traumatische bevalling op je hele zijn, etc. Er zijn weinig zaken die Uwe niet op een pure, respectvolle manier bloot weet te leggen.
Hands up dus voor boeken zoals deze, waarin een kwetsbaar verhaal het taboe op een respectvolle manier doorbreekt.
Mooi, puur en net wat een nieuwe ouder nodig heeft
‘Verlost. En nu?’ is vlot geschreven en opgedeeld in kortere stukjes. Ideaal dus voor de kersverse ouder. Maar meer dan dat nog, is het gewoon ontzettend relevant voor iedereen die nieuw is in het moederschap. Het neemt je mee in het postpartum verhaal. Het is herkenbaar, kwetsbaar en puur. ‘Verlost. En nu?’ zal ervoor zorgen dat je als nieuwe moeder begrijpt wat er met je aan de hand is. Dat bepaalde gevoelens en processen gewoon doodnormaal zijn. Het geeft je meteen ook het vertrouwen dat het wel goed komt, ooit.
‘Verlost. En nu?’ is mooi, puur en net wat je als nieuwe moeder nodig hebt.
Ook op Instagram geef ik wekelijks boekentips. Zin om meer van mijn favorieten te ontdekken? Volg me dan zeker hier!
