De vierde golf kreeg ons toch te pakken

De vierde golf slaat harder toe dan enige expert had gedacht. De Deltavariant doet sneller de ronde, want ze is besmettelijker en de vaccins beschermen niet tegen besmetting zelf.

De vierde Coronagolf slaat ook harder toe in ons gezin dan we hadden gedacht. We hebben altijd alle veiligheidsregels in acht genomen. Voorzichtigheid was onze tweede naam. Daardoor konden we de voorgaande twee golven zonder kleerscheuren doorkomen. En daar waren we blij om. Want met een kindje als Emiel in huis (lees hier Emiels verhaal) is zo’n virus toch nog altijd wat riskanter.

Deze vierde golf bracht echter Covid ook binnen in ons gezin. Dus moesten we in quarantaine. Een quarantaine die veel langer zal gaan duren dan we in eerste instantie gedacht hadden…

De eerste positieve testen

Zondag 14 november 2021 kregen we een telefoontje van vrienden. Amélie had daar net een weekendje doorgebracht om samen met haar vriendje en haar peter naar de Efteling te gaan. Een van hen had net een Covid-zelftest gedaan en deze bleek positief te zijn. Misschien was het beter dat wij ons ook zouden testen?

Mijn man had die dag al last van een opkomende verkoudheid, dus namen we meteen het zekere voor het onzekere. Maandagochtend ging hij allereerst langs de apotheek om een sneltest te laten afnemen. Deze was meteen positief. Ik, Amélie en Emiel deden een zelftest die van ons alle drie negatief bleef.

Mijn man ging meteen in isolatie. Wat betekende dat hij zich opsloot in onze slaapkamer en zijn bureau. Daar leefde hij om ervoor te zorgen dat niemand anders in ons huis het virus te pakken zou krijgen. Ik zette zijn eten op een dienblad aan zijn deur. Als het op was, zette hij het opnieuw buiten. Ik ontsmette mijn handen telkens als ik iets vast nam dat door zijn handen was gegaan. Maar ook voor ik de kinderen verzorgde of vaat wegzette.

Intussen probeerde mijn man een PCR-test voor zichzelf en ons te regelen. Want er was ons gezegd dat de contacttracing ons zou contacteren om CTPC-codes te bezorgen (die je nodig hebt om gratis een PCR-test te kunnen laten afnemen). Hijzelf slaagde erin om een afspraak bij het testcentrum te maken, maar er waren nog geen codes voor mij, Amélie of Emiel. Toen we hoorden dat het lang kon duren voor we iets zouden horen van contacttracing namen we zelf het initiatief om hen op te bellen. Zo konden we alle vier op woensdag 17 november reeds onze PCR-test gaan afnemen. Van die resultaten hing onze duur van de quarantaine namelijk af…

Woensdagavond kreeg ik mijn uitslag reeds binnen: positief. In de tussentijd had ik alle zorg voor de kinderen op mij genomen en leek een isolatie ons niet echt meer ideaal. Mijn man kwam dus uit zijn isolement en we gingen met het hele gezin meteen in quarantaine. In eerste instantie testten beide kinderen negatief, maar daar kwam verandering in.

Nog een weekje extra…

Wie bij de eerste test negatief getest was, moest op dag zeven nog eens getest worden om te zien of ze uit quarantaine mochten. Amélie en Emiel kregen dus een nieuwe afspraak bij het testcentrum voor een nieuwe PCR-test.

We maakten heel bewust de keuze om Amélie en Emiel wel te laten testen, omdat er voor Emiel toch een hoger risico aan een Covidbesmetting hangt dan voor de meeste kinderen. Zeker als het virus op zijn longen zou slaan, kon dat voor hem wel ernstigere gevolgen hebben. Emiel heeft namelijk niet de kracht om slijmen zelf op te hoesten. Deze blijven dan op de longen hangen en kunnen zorgen voor bijkomende infecties, zoals een longontsteking. We wilden dus heel graag weten of één van de kinderen een besmetting had om de nodige voorzorgen te nemen als dat nodig was.

Op maandag kreeg Amélie ’s avonds koorts. Die was de volgende dag weg. Andere symptomen had ze ook niet, maar we vermoedden toch dat het ook om Covid ging. Dat werd die woensdag door de PCR-test bevestigd. Nu Amélie ook Covid te pakken had, werd de quarantaine met een weekje verlengd. In principe mochten ik en mijn man wel buiten, maar Emiel – al niet-gevaccineerde – niet. Amélie uiteraard ook niet, aangezien ze een besmettingsgevaar vormde. En dan kan je als ouders natuurlijk niet zomaar even je huis uit.

En nog een positieve test

Donderdagavond 25 november kreeg Emiel koorts. Dat leverde hier heel wat gegodver en gevloek op. Aangezien Emiel al weken samen met ons in quarantaine zat, was het enige logische waar we aan konden denken Covid. Hij was dan wel de dag ervoor negatief getest, dat wilde natuurlijk niet zeggen dat hij ervan gevrijwaard was. Intussen kon het monster zich allang bij hem genesteld hebben. Omdat we vrij zeker wisten dat het om Covid zou gaan, snelden we niet meteen naar de dokter.

Toen de koorts na het weekend nog niet weg was, belde ik toch naar onze kinderarts om af te toetsen wat we konden doen. Zij gaf aan dat we zeker eens langs moesten komen voor een controle als de koorts vijf dagen aanhield. Aangezien Emiel op dinsdagochtend nog steeds koorts had, maakte ik een afspraak bij de eerste kinderarts die beschikbaar was.

Die vermoedde eigenlijk meteen dat er meer aan de hand was dan Covid alleen. Maar toch nam hij een PCR-test af en werd ik doorgestuurd naar het labo om bloed af te nemen. Na het algemeen onderzoek bleek hij verder in orde te zijn, dus moesten we toch echt naar zijn bloed gaan kijken. De PCR-test wees uit dat Emiel inderdaad Covid had opgelopen. De bloedresultaten wezen ook op een virale infectie, dus was het een kwestie van uitzieken…

Zonder einddatum

Toen Emiel uiteindelijk voor de achtste dag op rij koorts had, ging ik terug naar de kinderarts. Acht dagen koorts is toch vrij lang voor een baby’tje en we wilden toch enige zekerheid. De kinderarts ging zeker akkoord dat het al lang was dat de koorts bij Emiel aanhield.

De eerste piste was de Covid. Maar daar betwijfelde de kinderarts of Emiel wel ziek was van de besmetting. Dit had hij namelijk nog niet gezien, dat de koorts zolang aanhield. Voor de zekerheid werd er opnieuw een PCR-test gedaan om te bekijken of de waarden met betrekking tot de Covid hoger waren dan de vorige test of niet. Daaraan konden we dan zien in welk stadium de infectie zich nu bevond. Aangezien de waarden vorige keer zwak waren, wees dat ofwel op het begin ofwel op het einde van de infectie. Met de nieuwe test konden we dat nog eens extra aftoetsen.

Als tweede kon het om een bijkomende bacteriële infectie gaan. Daarom moest er opnieuw een bloedafname gebeuren. Daar konden ze dan dubbelchecken of het om een bacteriële of virale infectie zou gaan. Eveneens bleken bepaalde bloedwaarden van de vorige test op klierkoorts te wijzen. Deze tweede bloedafname kon dat nog eens nagaan, al zou een grotere bloedafname nodig zijn om het helemaal zekezr te zijn. Voorlopig zouden we deze optie niet volledig onderzoeken, omdat het ook een virale infectie betreft en daar heb je maar één remedie tegen: uitzieken. Een virus valt voorlopig niet te bevechten met enige medicatie.

Klierkoorts lijkt nu, na de eerste resultaten, het meest plausibel. Daarop staat geen termijn. Niet wanneer de koorts effectief zal zakken, noch wanneer de infectie helemaal weg zal zijn. Voorlopig hebben we dus geen einddatum wanneer Emiel genezen zal zijn. En daarmee blijft ons gezin nog een beetje in quarantaine. Zolang Emiel ziek is, blijven wij thuiswerken en zullen er niet te snel uitstapjes gepland kunnen worden.