It’s a new year. It’s a new life. It’s a new me. En daar komen natuurlijk goede voornemens bij!
Aan de start van het nieuwe jaar staan we vol vreugde te juichen voor een waarlijk nieuw begin. We hopen dat dit jaar ‘anders’ is. Met het nieuwe jaar denken we dat het vast allemaal beter zal worden. We wensen elkaar alle goeds toe, veel geluk en liefde, om de volgende dag aan de kassa in de supermarkt te staan foeteren op die oude knar voor ons in de rij.
Aan het begin van een nieuw jaar hebben we ook stellig de gewoonte om goede voornemens te maken. Wat zullen we dit jaar veranderen aan ons leven? Gezondheid, ons lichaam en grootse dromen zijn vaak het onderwerp van die voornemens. We koppelen doelstellingen aan het nieuwe jaar en beginnen graag met afstrepen.
Yours truly is er ook heel lang en heel vaak ingetrapt. Ik ben doel op lijstjes. Afvinken kan je zeker als één van mijn hobby’s zien. Lang heb ik influencers en bloggers geloofd die verkondigden dat je maar kon groeien als je duidelijke doelstellingen voor ogen had. Dus ik beken, ik deed daar vrolijk aan mee.
Het heeft me wel wat gekost: vertrouwen in mezelf, mijn mentale gezondheid, wat van mijn geluksgevoel en zin in het leven. Dat ligt natuurlijk niet allemaal aan die goede voornemens, maar ik ben er steeds meer van overtuigd dat goede voornemens zo goed niet zijn als je zou geloven. Ik leg je graag uit waarom dat zo is.
1. Je volgt minder je eigen gevoel
Weet jij op de eerste januari hoe je je in de zomer zal voelen? Heb je er enig idee van hoe je werkweek er op dat moment zal uitzien, wat er op je pad zal liggen, of je zin hebt om dat boek nog verder te schrijven? Er is niemand die een glazen bol heeft. Jij niet en ik niet. Maar ik weet wel één ding zeker: als je je focust op je goede voornemens dan vergeet je weleens waar je op dat moment behoefte aan hebt.
De goeroes van de goede voornemens zeggen dat je je doelstellingen in kleine stukjes moet opsplitsen. Je moet deadlines zetten, want anders zal je je doelen nooit bepalen. Maar deadlines zijn letterlijk dodelijk. Ze zetten druk op jou en op wat je zou moeten bereiken. Dus ben je bezig met die doelen en niet met wat je nu nodig hebt.
Je eigen behoeften veranderen doorheen de tijd. Daar is niet eens een heel jaar voor nodig. Dat kan in één week helemaal veranderen. Maar met die doelstellingen in je achterhoofd vergeet je om naar jezelf te luisteren en je eigen gevoel te volgen.
2. Je steekt jezelf in een streng harnas
Elke week gaan fitnessen. Draai het of keer het zoals je wilt, maar er is geen middenweg. Je gaat fitnessen of je gaat niet fitnessen. Als het je goede voornemen is om elke week te gaan fitnessen dan faal je die ene keer dat je niet gaat. Misschien ben jij dan ongelofelijk mild voor jezelf en trek je je er niets van aan, maar als je gevoelig bent voor falen dan stopt het bij die ene keer dat je niet ging. Waarom zou je de week daarna nog gaan? Je hebt toch al gefaald.
Voornemens zijn goede voedingsbodems voor strenge stemmetjes en innerlijke critici. Het harnas dat je voor jezelf gegoten hebt, kan je op 1 januari dan wel perfect zitten. Mogelijk is het twee weken later alweer een knellend geval dat je liever langs de kant zou gooien (maar misschien doe je dat wel niet, omdat je dan weer gefaald bent?)
3. Je ziet de schoonheid niet van wie je nu al bent
Dit is een open deur die ik intrap, maar wel waar. Wie goede voornemens maakt, zet vaak dingen op het lijstje waar ze nu niet tevreden over is. Je zal geen voornemen maken over iets waar je helemaal oké mee bent. Zelfs als je voornemen ‘genieten van elke moment’ is dan impliceert dat dat je vindt dat je nu niet genoeg geniet.
Maar jij bent al mooi genoeg. Je bent al goed genoeg zoals je bent. Als je daar echt van overtuigd bent, dan heb je geen goede voornemens nodig. Enkel een hele dikke knuffel van jezelf (en die kan je vast beter gebruiken dan een goed voornemen).
4. Ze ondergraven het vertrouwen in jezelf
Ken jij mensen die hun goede voornemens voor het nieuwe jaar behaald hebben? Ik niet. Dus dan ben je altijd ‘gefaald’. Je stelt doelen voor jezelf, gaat er met goede moed tegenaan en dan behaal je ze niet. Dat ligt niet altijd aan jezelf, maar heel vaak aan externe factoren. (Ik hoef je vast niet te vertellen dat kinderen en zeker je zorgkinderen de meest onberekenbare factor is die je kent) Het gevolg is echter wel dat die goede voornemens het vertrouwen in jezelf doen dalen. Want je bent weer niet geslaagd in dat wat je wilde doen.
Maar zelfs als je slaagt voor je doelstellingen in dit nieuwe jaar ondergraven die doelstellingen het vertrouwen in jezelf. Want je hebt een externe factor (het doel) nodig om iets te bereiken in je leven. En als je geen stok achter de deur hebt, dan slaag je dus duidelijk niet.
5. Ze laten geen ruimte voor groei
Nu zie ik alle wenkbrauwen fronsen. Hoezo, ze laten geen ruimte voor groei? Wat ben je nu weer aan het vertellen? Je maakt toch een goed voornemen net om te willen groeien?
Misschien maak je dat goede voornemen wel om te willen groeien, maar het helpt je helemaal niet. Het is net als ons idee dat streng zijn voor onszelf ervoor zorgt dat we slagen in het leven. Het is een verkeerde aanname. De strengste mensen, de grootste perfectionisten, die voelen zich niet gelukkig. Ze voelen zich niet geslaagd. En ze groeien zelden op persoonlijk vlak. Want ze zitten vast in een idee.
Iemand die meebeweegt, die geen fixe doelstellingen heeft, kan zich aanpassen aan de situatie. Die geeft zichzelf de ruimte om te groeien. Zo iemand luistert naar haar gevoel, volgt en pakt aan wat er op haar pad komt. Dat is waarlijke innerlijke groei. Vasthouden aan voornemens laat daar geen ruimte voor!
Tijd voor een ander discours
Tijd om goede voornemens los te laten, want ze dienen ons toch niet. Ze geven ons werkelijk geen meerwaarde. Goede voornemens zijn geen goed idee, omdat ze ons vastketenen. Als je werkelijk wilt groeien en helemaal jezelf zijn, als je werkelijk van jezelf wilt houden en jezelf alle kansen wilt geven, wees dan lief voor jezelf.
Mildheid is het antwoord. Altijd.
